دانستن تفاوت بین گزارشات مالی شرکت‌های عمومی و خصوصی در حسابداری امری مهم تلقی می‌شود. شرکت‌های عمومی گزارشات مالی خود را به شکلی وسیع در دسترس عموم قرار می‌دهند. آن‌ها توزیع خود را تنها محدود به سهامداران و وام دهندگان حاضر نمی‌کنند. اما شرکت‌های خصوصی معمولا گزارشات مالی خود را محرمانه نگه می‌دارند و گزارشات مالی خود را تنها در بین سهامداران و وام دهندگان خود توزیع می‌کنند.
به احتمال زیاد رئیس یک شرکت خصوصی به شما اجازه دیدن کپی آخرین گزارشات مالی کسب و کار خود را حتی اگر شما دوست صمیمی او باشید نخواهد داد. همچنین ممکن است شما بخواهید تا آخرین اظهارنامه مالیات بر درآمد شخصی او را نیز ببینید (که مسلما قادر به دیدن آن نخواهید بود).
اگرچه حسابداران راغب به صحبت کردن در این مورد نیستند اما حقیقت ناخوشایند آن است که بسیاری از شرکت های خصوصی به سادگی برخی از استانداردهای معمول را برای آمادگی گزارشات مالی نادیده می‌گیرند. این به معنی آن نیست که گزارشات مالی گمراه کننده و اشتباه است. شاید کمتر از استانداردهای موجود باشد اما گمراه کننده محسوب نمی‌شود. در هر مورد یک گزارش سالانه مالی معمولا شامل موارد مهم و اصلی بدون ورود به جزئیات می‌باشد و حاوی 3 گزارش مالی (ترازنامه، صورت درآمد و صورت جریان وجوه نقد) به علاوه برخی از پانوشت‌ها می‌باشد.
برخی از گزارشات مالی شرکت های خصوصی حتی با یک نامه از جانب مدیر کل همراه نشده است. در حقیقت برخی از گزارشات مالی کسب و کارهای خصوصی (در بیشتر مواقع شرکت‌های بسیار کوچک) صورت جریان وجوه نقد را در بر نمی‌گیرند.
بسیاری از کسب و کارهای عمومی گزارشات مالی سالانه بسیار متفاوتی در مقایسه با گزارشات ارائه شده به SEC در اختیار سهامداران خود قرار می‌دهند. بعضی از شرکت‌های عمومی تنها اطلاعات مالی خلاصه شده را در گزارشات سالانه به سهامداران خود جای می‌دهند ( نه صورت های مالی کامل و حاوی تمام اطلاعات موجود). آن ها برای موارد مشخص، خواننده خود را به گزارشات مالی دقیق SEC ارجاع می‌دهند. اطلاعات مالی در دو سند فوق نمی‌تواند در هیچکدام از آیتم ها و موارد از یکدیگر متفاوت باشد. اساسا یک سهامدار می‌تواند بین دو سطح اطلاعاتی دست به انتخاب بزند، یکی اطلاعات کاملا خلاصه شده و دیگری اطلاعات کاملا تخصصی.
معمولا گزارش سالانه مالی یک شرکت عمومی به سهامداران خود، ظاهری بسیار جالب توجه به همراه طراحی گرافیکی و جلوه های هنری بسیار عالی دارد و شامل عکس هایی با کیفیت بالا می باشد. محصولات شرکت ارتقا یافته و از افراد با شور و علاقه یاد می‌شود به نحوی که توصیف گر کار تیمی، خلاقیت و نوآوری خواهد بود.
بر خلاف این موضوع، گزارشات برای SEC رونوشت هایی کاملا قانونی به نظر می‌آیند و هیچگونه جلوه هنری در ظاهر این گزارشات دیده نمی‌شود. فرم‌های SEC حاوی اطلاعاتی در مورد هزینه های مشخص و افشای اطلاعات مورد نیاز در ارتباط با تاریخچه کسب و کار، بازارها و رقبای مهم، مدیران ارشد اصلی، هرگونه تغییر اساسی در دیدگاه ها، ریسک های مهمی که کسب و کار با آن ها رو در رو است و غیره می باشد.
واضح است که سرمایه گذاران حرفه ای و مدیران سرمایه گذاری باید فرم های پرشده SEC را مطالعه کنند. با این حال اگر شما نیاز به اطلاعاتی در مورد دریافتی های مدیران ارشد کسب و کار دارید باید برگه های اعلامیه نمایندگی آن ها را بازبینی نمایید.
شرکت های عمومی رای های سهامداران خود را در انتخابات سالانه برای نشاندن افراد بر روی برد هیئت رئیسه و سایر مواردی که باید در نشست سالانه سهامداران به رای گذاشته شود، جمع آوری می‌کنند. ارتباطات و روابطی که برای کسب رای از سهامداران انجام می‌شود، اعلامیه نمایندگی و یا proxy statement نام دارد. دلیلی که سهامداران رای خود را به یک وکیل واگذار می‌کنند آن است که آن شخص در نشست سالانه، مطابق با دستورالعمل های سهامداران رای خود را صادر خواهد کرد.
SEC درخواست افشای بسیاری از اطلاعات را در اعلامیه نمایندگی خواهد داشت. این اطلاعات در گزارشات سالیانه مالی سهامداران دیده نمی‌شوند. برای مثال دریافتی ها و عواید پرداخته شده به مدیران ارشد اجرایی کسب و کار و همچنین میزان سهامی که در شرکت در اختیار دارند، باید عنوان شود. اگر صاحب سهام در یک شرکت عمومی هستید زمانی را به مطالعه درخواست وکالتنامه سالیانه خود اختصاص دهید.